„Oto są Księgi Cierpienia, nasza zguba i nasze wybawienie. Poznajcie je dobrze, albowiem inaczej wszyscy zginiemy” - ED1, 22
Legendarny elf, uważany za ojca Thery, nazywany Pierwszym Męczennikiem.
Elianar był doradcą królowej Failli ze Smoczej Puszczy, został skazany przez nią na 100 lat banicji. Przyczyną kary był brak poparcia przez Elianara decyzji królowej o odłączeniu ziem Shosary od dziedzictwa kulturowego elfów.
Mógł powrócić dopiero po upływie ustalonego czasu, pod warunkiem, że uznałby wartość dziedzictwa i uciszył swój język. Nigdy tego nie uczynił. Osiadł w małym klasztorze, usytuowanym u stóp Gór Delaryjskich. Klasztor zamieszkiwali uczeni (być może głosiciele) służący Pasji prawdy, Mynbruje.
Wraz z nimi, Elianar zaczął badać odnalezione w górach księgi. Zapisane były niezwykłym językiem i pochodziły z zarania dziejów.
Elf skupił się na przełożeniu sześciu, odnalezionych tomów, zapisanych identycznym pismem i w podobnym stylu.
Zaczął się domyślać, że zawierają straszliwą wiedzę.
Nazwał je Księgami Cierpienia.
Lata później, jego kompani odnaleźli ciało Elianara poskręcane w męczarniach, przedtem wyłupił sobie oczy i włożył zaciśnięte pięści w ogień. Wcześniej jednak zakończył dzieło tłumaczenia pierwszych tomów Ksiąg Cierpienia. Tej samej nocy coś wkradło się do klasztoru i zabiło sześciu towarzyszy Elianara. Ocalały elf, Kearos Navarim, zabrał księgi i wraz z 3 uczniami udał się na południe Barsawii i dalej na zachód, szukając bezpiecznego miejsca na badania.
Dotarł do wyspy na Morzu Selstreńskim i założył tam szkołę Nehr'esham.
Żródła: ED1, 22; Blood Wood