9 grudzien (Doddul) 1507 TH

Gort leniwie przeżuwał resztki śniadania. W sączącym się świetle poranka, wydarzenia z nocy wydawały się sennym koszmarem. Patrzył na wejście do kompleksu jaskiń przez które w mglistym świetle widać było w oddali ruiny krasnoludzkiej huty.

Nie miał wątpliwości, że przed Pogromem to właśnie jego pradziadowie z Throalu, tutaj zmagali się z codziennym losem osadników i w górniczym trudzie drążyli podziemne korytarze. Lubił takie miejsca. Zmrużył oczy by wyobrazić sobie Shogotham pięć wieków temu…

„O, działo się coś w nocy?” - zaspany Dhali przeciągał się na materacu. „Nic szczególnego, ogry dwa razy podchodziły, ale wybuchająca pułapka Kiro zrobiła swoje. Nie chciało mi się sprzątać, zresztą nie ma tu szczególnie porządku dookoła…” - zakreślił ręką krąg.

Zwiadowca trzeźwo już rozglądał się dookoła. „Skoro Kiro i Arket polecieli do Throalu, mamy tu kilka dni czasu. Obawiam się trochę, że zabraliśmy mieszkańcom doliny dostęp do jaskiń, gdzie mieli kozy i swoje uprawy podziemnych roślin” - „Co nas bardzo dobrze urządza, Dhali” - przerwał Wojownik. „Nie mam zamiaru nikogo tu wpuszczać, ani negocjować. Ta złodziejska hołota, nie wściubi tu nosa, chyba że po moim trupie. A jak wiesz niełatwo mnie zabić” - Gort przeciągle spojrzał człowiekowi w oczy. „Znasz moje zdanie, Gorcie” - Dhali nie ustępował. „Nie zamierzam się konfliktować z tobą, zwłaszcza w takich okolicznościach. Jednak nie pochwalam twego postępowania. To są normalne rodziny z dziećmi. Jestem w stanie z nimi się porozumieć, daj mi tylko szansę!”. „Nie!” - twardo odparł Gort. „Po prostu nie… Jestem już zmęczony ciągłą walką i przekonywaniem ciebie. Chcesz się z nimi bratać - droga wolna, ale licz, że cię wpuszczę z gromadą tych olbrzymów. Poza tym, twoja kolej wartowania.”

11 grudzień (Doddul) 1507 TH

„Tu się rozstaniemy” - stwierdził Kiro. Stali z boku Królewskiego traktu, zatłoczonego jak co dzień o tej porze. „Daj znać komu trzeba, ja tylko odwiedzę Dermuli na chwilę, rzec że wszystko w porządku. Potem idę do siebie. Muszę się wygrzać, wyspać i odnowić swoje siły. Rozejrzę się po Wielkim Targu - ale to jutro. Chciałbym trochę wzbogacić swój arsenał zaklęć. Chętnie też posłucham co gadają na mieście” - mrugnął do Arketa. „Bywaj!” - krzyknął, nim ork zdążył cokolwiek odpowiedzieć.

12 grudzień (Doddul) 1507 TH

Arket, przebrany w czarny kaftan i białą koszulę brata cechowego alchemików, pospiesznie kroczył za wielkim obsydianinem. Wybrał najkrótszą drogę dotarcia do księcia - przez Świetlistych. Isam Derr, głowa Łowców Throalu i jeden ze starszych Świetlistych, był osobistym druhem Varulusa. To za nim teraz podążał Arket, szerokimi korytarzami królewskich komnat. Dwie godziny później siedział przy długim, kamiennym stole w zacnym towarzystwie.

Kanclerz Wishten marszczył siwe brwi, taksująco przyglądając się orkowi. „A zatem…” „A zatem” - admirał Ilmorian przerwał kanclerzowi długi wstęp - „ten oto tu adept, Łowca Horrorów Arket Weargath, syn Sharwiego, donosi nam, że jednak się nie myliliśmy! I dwa starożytne galeony mogą wzmocnić nasze siły obronne” - elf głęboko się ukłonił w stronę księcia. Neden zaciskał pięści na poręczach wysokiego tronu. „Czy wasza książęca mość raczy udać się ze mną i dwoma dziesiątkami gwardzistów we wskazane miejsce?” - lekkim głosem zapytał Rozko, komandor floty Throalu. „Nie tylko raczę osobiście dopatrzyć wszystkiego. Marnotrawstwem czasu i zasobów byłoby wybierać się tylkoż na oględziny. Rozko, dołącz do załogi cztery dziesiątki wytrawnych żeglarzy. Rozkazuję by przywrócili oba galeony do stanu żeglowania i wrócimy razem do Throalu!” - policzki Nedena przybrały czerwony odcień. „Waszą drużynę nagrodzę stosowanie do zasług. To kolejny raz, gdy ród królewski jest wam coś dłużny. Zdrada Yacusa Byrillah wyszła na jaw dzięki waszej czujności. Neden nigdy tego nie zapomni.” - książę uważnie spojrzał w oczy Arketa. „A teraz kończyny naradę. Pojutrze w południe wyruszamy!”

13 grudzień (Doddul) 1507 TH

„Jak mogłeś mi to zrobić!” - pieklił się Gort. „Nic wielkiego się nie stało, panowałem nad sytuacją” - starał się uspokoić krasnoluda Dhali. „Zostawiłeś mnie samego podczas swojej warty! Byłem pogrążony w medytacji, więc nie bardzo miałem kontakt z rzeczywistością, poza tym ustaliliśmy, że nie negocjujemy z ogrami! Rozumiesz, co znaczy nie?!” - purpurowa twarz Gorta przybrała siny kolor. Dhali odetchnął głęboko i zaczerpnął magii, zalał Wojownika potokiem uspokajających słów. „Znam ich język, poza tym moja argumentacja wywarła na nich przemożne wrażenie, wiesz? Z drugiej strony Gorcie, to inteligentne stworzenia i Dawcy imion jak my. Zostaną tu, to dobre miejsce. Teraz bezpieczne, dzięki naszym czynom. Balagog był opętany, sami przyznali że cierpieli pod jego jarzmem. Oddałem im kozy i rozdałem grzyby, by nie cierpieli głodu… To mała społeczność, nie godzi się postępować z nimi po theransku: -spojrzał w spokojne oczy krasnoluda. „Hmm, no tak. Rozumiem. Nie po therańsku.” - wzruszył ramionami. „Mogę ci wybaczyć nadmierną dobrotliwość. Jednak zostawienie mnie samego podczas medytacji było zwykłym skurwysyństwem, przyznasz.” - bardziej stwierdził niż zapytał Gort. Dhali przyznał.

14 grudzień (Doddul) 1507 TH

W górze ponad doliną wiało potężnie. Gort przysłaniał dłonią oczy obserwując jak załoga throalskiej galery zmaga się z podmuchami wichury. Na szczęście dobre pół godziny później, Spiżowy Orzeł osiadł dwa metry nad dnem doliny. Gort był dumny. Wczoraj wpadł na pomysł by ułożyć z wapiennych głazów wielki okrąg przed wejściem do jaskini i teraz mógł obserwować jak throalscy żeglarze cumują galerę i kotwiczą ją dokładnie w centrum okręgu. Na dziobie okrętu zauważył górującego Arketa otoczonego wianuszkiem krasnoludów opatulonych w kożuchy.

„To chyba ta chwila, co?” - zapytał Dhali podchodząc do Wojownika. Gort w milczeniu skinął głową. Ruszył dopiero gdy jedna z postaci zeszła po drewnianym trapie na dół. „Wasza książęca mość!” - Gort przyklęknął. Neden podszedł do wojownika i podźwignał go ziemi. „Wstawaj Gorcie, dużo pracy przed nami.” - książe wskazał ręką w górę na schodzące postacie. „Zabrałem Runewinda Milczącego i jego mistrzów żywiołów z Domu Mikul. A także bandę najlepszych powietrznych żeglarzy, jakich Rozko był w stanie zebrać w ciągu kilku dni!” „Załogę, wasza książęca mość, załogę” - dodał barczysty krasnolud w nasuniętej na oczy futrzanej czapie. „Ciepło tu u was jak cholera” - uśmiechnął się Neden do Gorta. „Ah, Dhali Dermul” - podniósł w górę iskrzace spojrzeni - „prowadź do środka, chcę obejrzeć te bezcenne dwa skarby o których opowiadał tyle wasz Arket Weargath”.

Późnym wieczorem Dhali obserwował jak cztery wielkie żywiołaki ziemi ostrożnie wynoszą kadłub Chwały Throalu na zewnątrz jaskiń. Runewind okazał się całkiem miłym staruszkiem, zupełnie niezarozumiałym jak, przynajmniej na początku, Dhali podejrzewał. Mistrz żywiołów wysokiego kręgu barwnie opowiadał o podróży i rzeczowo tłumaczył sposób, w jaki zaplanował odzyskanie galeonów.

„Co do waszej nagrody i sprawiedliwego wynagrodzenia” - zaczął Rozko, „Myślę, że sprawiedliwie bedzie podzielić się po połowie zgromadzoną tu monetą. Co do tych zabytkowych sztućców i kielichów, myślę, że potomkowie naszych dzielnych marynarzy odnajdą swoją własność. Magiczne znaleziska, które były na pokładzie Dziedzictwa Varulusa i Chwaly Throalu zostaną zinwentaryzowane i przebadane przez uczonych Wielkiej Biblioteki, natomiast przychylam się do waszej prośby i oddaje dwie z tuzina srebrnych tarcz. Książe w swojej wspaniałomyślności przekazuje wam również wedle życzenia tę oto magiczną zbroję. Ah, i kukiełkę dla waszego mistrza żywiołów. Zaś co do orichalkowej tarczy to zrozumiałe, że musi trafić do skarbca królewskiego..” Gort wytrzymał spojrzenie komandora. „Jeśli można, szlachetny Rozko, szczerze powiem, że ostro nadstawialiśmy karku, by oczyścić to miejsce. Mało co nie wyzionęliśmy tu ducha. Królowi Varulusowi nic nie przyjdzie z magicznego skarbu obrastającego w kurz w zamkniętej zbrojowni. Wszak wiesz, że magia adepta w połączeniu z mocami tej tarczy może być o wiele bardziej przydatna dla władcy… czegom dowiódł ze swymi kompanami nie pierwszy raz.” Rozko zagryzł wąsa, niezadowolony, że młody Neumani podważa jego rozkazy. „Ale książe wyraźnie…” „Książe może mieć ogromne wsparcie w tak oddanej drużynie jak nasza. jestem gotów złożyć przysięgę krwi i służyć rodowi królewskiemu na żądanie, w zamian za ten magiczny przedmiot.” - przerwał mu Gort. „To…” - zamyślił się dworzanin - „zastanawiająca propozycja. Myślę, że rozsądnie jest ją zaakceptować, ale szczegóły musze omówić z księciem.”

Dhali przysłuchiwał się z boku dyskusji, obserwując oblicze księcia i jego kompanów…

16 grudzień (Doddul) 1507 TH

Przybycie galeonów nad Wielki Targ obwieściły ryki trąb i rogów, wielu krasnoludów zgromadzonych na Królewskim Bazarze wybiegło na plac przed bramą, by powitać księcia i trzy powietrzne statki. Dhali stał z kilkoma paczkami tobołów u wylotu do ulicy Szewskiej. „Nie zajrzycie?” - zapytał niepewnie. Gort potrząsnął głową, „Nie, chcę czym prędzej podzielić się wieśćmi z ojcem i poradzić Belori, czy mój szwagier a jej mąż może mi pomóc z magią tej tarczy” - tu klepnął owinięty suknem przedmio, który dzierżył pod pachą. „A ja mam tym razem sporo pracy” - odparł Arket. „Chciałbym uporządkować notatki i zapisać wszystko co pamiętam o tym horrorze, którego ubiliśmy. Poza tym czuję się gotów do rytuału awansu, chcę znaleźć nauczyciela, a sami wiecie, ze nie ma z tym łatwo w moim fachu.” „A co to jest?” - Dhali wskazał na dziwną plecionkę podwieszoną do plecaka Arketa. „A to symbol tej wyprawy, pióra lodowych małp i ścięgna z macek horrora” - odparł Łowca. Dhali wzdrygnął się gdzieś w środku - „Cóż, rozumiem. W każdym razie za dwa tygodnie chciałbym wydać ucztę, ku upamiętnieniu tego co się wydarzyło i żeśmy zdrowi powrócili. Pamiętajcie, zapraszam was i wasze rodziny”.

Drisam sącząc wino spoglądał na syna. „Dużo wokół ciebie się dzieje, Gorcie. Z jednej strony mnie to raduje, żeś tak blisko królewskiego rodu, z drugiej niepokoję się o twoje życie, bo i czas niepewny, zważając na to co wyczyniają Theranie i z czym dziś wróciłeś do Throalu. Dom Neumani składa się jak wiesz z dwunastu klanów, w którym klan Neumani jest najstarszy, najliczniejszy i najważniejszy. Poza nami, Mefrahami, mamy więc Orwetów, Kabarganów, Fewralgów i Bosticjan. To znaczniejsza połowa domu. Dwermerzy, Komanie i Braghar nie bardzo są majętni a Koldraci, Skordowie i Vautheni nie liczą się w podejmowaniu decyzji. Czemu ci o tym mówię? Bo wkrótce klan Mefrahów stanie przed wyborem nowego przywódcy, starszego klanu. Do tej pory był nim mój kuzyn, a twój wuj Ghandar Mefrah. Żaden z synów Ghandara nie osiągnął takiej sławy jak twoja. Moja córka zaś jest starszą archiwistką. Mój majątek, dzięki inwestycji w Urupie jest dwa razy większy, niż twego wuja. Tak synu. To mi się należy przywództwo klanu i będę się o nie ubiegał.” Gort westchnął głęboko - „Czego więc oczekujesz ode mnie ojcze?” „Żebyś przeżył” - szybko odparł Drisam. „Czuję, że przed nami czas wielkich zmian, nie tylko przed klanem, czy naszym Domem, ale przed całą społecznością. Chciałbym, żebyśmy w tym potopie trzymali głowy jak najwyżej. Jeśli zaciągasz dług u Varulusa - zgoda, ale spłacaj go z głową. Przemyśl, czy chcesz się wiązać honorową przysięgą jeśli byłbyś zmuszony wybierać między interesami rodu, a obowiązkiem wobec króla. Gdzie byłaby twoja lojalność wtedy?” „Kanclerz Whisten wyznaczył już termin spotkania w połowie pierwszego miesiąca nowego roku…” - niepewnie zaczął Gort. „Czyli za trzy tygodnie?” - zapytał starszy Mefrah. „Tak, za trzy tygodnie”. - odparł Gort. „A byłbym zapomniał, Grimo Neumani zapraszał nas na wieczerzę. Chciał przy dobrym winie omówić, jak to on określił: militarną sytuację Throalu i miejsce naszego domu, alem mu rzekł, żeś na królewskiej misji” - Drisam uniósł jedną brew i uważnie spojrzał na syna. „I nie, nie przyszła żadna korespondencja od Tharra”. dodał.

19 grudzień (Doddul) 1507 TH

Thargos skończył jeść i wytarł palce o kaftan. Spojrzał na Kiro. Mały wietrzniak siedział smutny na skraju stołu, pogrążony w myślach, jakby cały zgiełk tłumu gości zgromadzonych w karczmie, do niego nie docierał. „Skąd to wszystko wiesz?” - zapytał cicho tak, że troll musiał nachylić się do blatu. „Spotkałem Harame, jednego z waszych, parę tygodni temu na Wyspie trzcin. Chciałem obejrzeć Theran i ich okręty, więc się tam udałem. Harame gościł u Almarran, musiał się wylizać z ran…” „Nie wiesz ilu przeżyło? Moja rodzina?” - Kiro pytająco spojrzał w oczy trolla. „Harame mówił, że to była rzeź. Theranie wpadli tam w nocy. Używali magii. W ogóle jakiś mag im przewodził, i posługiawł się ognistymi bestiami, które wypaliły całą osadę. Niewielu umknęło, i nie wiem kto przeżył.” „Dlaczego? Czym narazili się Theranom? Czegóż szukali tam imperialni, przecież moja osada była dobrze ukryta i z nikim nie szukała zwady?” - głos Kiro się załamał. „Nie wiem przyjacielu. Przykro mi, że przynoszę złe wieści, choć być może nikt z twych bliskich nie ucierpiał. Harame mówił, że szukali kogoś, jakiegoś dziecka, czy coś. Nie, nie wietrzniackiego, ludzkiego. Może twoja osada je ukryła? Tego nie wiem.”

Kiro nie mógł zasnąć. Siedział w swej komnacie i wpatrywał się w laleczkę z morskich wodorostów.

20 grudzień (Doddul) 1507 TH

Belori wyniosła im z kuchni wielką misę parującej i wonnej zupy. Gort rozłożył się wygodnie na ławie, a Dhali od razu podsunął talerz po dokładkę. „Abgarze” - zaczął, bezczelnie wspomagając się swoją magią - „za radą Gorta, mego przyjaciela, a twojego szwagra, chciałbym prosić cię o identyfikację wszystkich magiczych przedmiotów, jakie stały się naszym łupem, po ostatniej wyprawie. Zapewne słyszałeś…” Abgar przerwał mu unosząc dłoń „Jasne i oczywiste, Dhali. Słyszałem od Belori, a potem od jej brata, a potem raz jeszcze od Arketa. Jasne i oczywiste, że zgodzę się popracować nad tym wszystkim co mi przynieśliście. Co my tu mamy, trzy tarcze, zbroję, jakieś buty i tę, jakże ciekawą, magiczną kukiełkę. I wezmę 350 srebrników za każdy tydzień mojej pracy.” Dhali wywrócił oczyma. „Nie potraktujesz tego hurtowo? Masz półtora miesiąca pracy, nie licząc ewentualnych poprawek. Może więc biorąc to pod uwagę zmienisz cenę?” „Dwa tysiące za całość i wyciągnę wszystko co możliwe z tych przedmiotów” - Abgar uśmiechnał się pod wąsem.

26 grudzień (Doddul) 1507 TH

Uczta dobiegała powoli kresu. Dhali wynajął całą karczmę „Dwa palce” i zaprosił wielu gości. Poza rodziną Mefrahów, zjawiło się sporo innych throalczyków, głównie z rodu Byrillah. Był też Tirnag Ueraven, jeden z uczniów Dhalego, jak również Donovan Navsar, Ksenomanta i znajomek ich drużyny. Ucztę uświetnił występ R'ahny, matki Dhalego i recytacja jej poezji. Jedna z przyjaciółek matki wraz ze swoim zespołem zapewniła przyjemną muzyke i dobrą zabawę dla wszystkich. Dhali martwił się tylko kiepskim nastrojem Kiro, ale rozumiał smutek przyjaciela, po wieściach jakie przyniósł Thargos z Wyspy trzcin.

Podszedł do niego Murvinho Czerwony, tego dnia ukryty pod iluzją smukłego, jasnowłosego elfa. „Pozwól przyjacielu na słówko” - szepnął z uśmiechem. „Cóż za wieści masz dla mnie? Wierzę, że dobrze bawiłeś się dzisiejszego wieczora?” - zagadnął Zwiadowca. „A owszem, doskonale. Ale chciałbym o czyś innym pogadać, o kimś w szczególności” - zawiesił głos. „O kim konkretnie?” - zapytał Dhali. „O twoim bracie, Finwisie Anawari. Według moich informacji, nawiązał handlowe stosunki z Theranami.” Dhali przerwał: „To o niczym nie świadczy, a masz jakieś podejrzenia?” „Mam dowody.” - zimno odparł Murvinho. „Theranie usiłują przekupić i zwerbować twojego brata. Pod przykrywką kupca, działa w Darranis therański szpieg. Ten sam, który podpisuje kontrakty handlowe z twoim bratem i dobrze się bawi w karczmie twojej siostry, choć ona jest raczej niczego nieświadoma.” „Jak słusznie zauważyłeś - usiłują - co nie znaczy, że im się uda”. - Dhali spiął się wewnętrznie, a zimny lęk wpełzł do jego wnętrzna. „Nie mam żadnej pewności wobec twojego brata, Dhali. Chcę byś miał na niego oko. Nie wpływaj na niego w żaden sposób proszę, bo sami nie wiemy na ile jest on zaangażowany. Natomiast jeśli zacznie działać na korzyść wroga, będę musiał cię prosić o skuteczne unieszkodliwienie i zapobieżenie dalszym dywersyjnym działaniom…”

kampania_2014/czas_wolny_v.txt · ostatnio zmienione: 2017/03/01 16:14 przez gerion
[unknown link type]Do góry
Magus RPG